با توجه به قسمت اخیر ماده 20 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386، در یک طرح صنعتی تنها دسترسی به یک نتیجه فنی بدون تغییر ظاهری، مشمول حمایت از این قانون نمی باشد. همچنین همانطور که در بند 2 ماده 84 آیین نامه قانون یادشده امده است ، طرح هایی که تنها در نتیجه عملکرد فنی محصول ایجاد می شوند به عنوان طرح صنعتی قابل حمایت نمی باشند. با توجه به مراتب فوق ، هدف از طراحی صنعتی حمایت از ظاهر کالا است و در واقع طراح در قالب شکل و ساختار و یا تزیینات که جنبه بیرونی دارد درصدد است که ترکیب یا شکل یک فرآورده صنعتی یا محصولی از صنایع دستی را تغییر دهد و از این طریق ایجاد ظاهری جذاب و مشتری پسند در محصول بنماید. بنابراین چنانچه طرح های صنعتی منحصراَ به واسطه نوع عملکردی ایجاد شده باشند از شمول طرح های صنعتی خارج می گردد. به عبارت دیگر اگر طرح باعث تسهیل استفاده از کالا شود یا مشکلی را برای مصرف کننده حل کند و در واقع باعث رفاه و آسایش بیشتر مصرف کنندگان شود در قالب نظام خاص مورد حمایت قرار نمی گیرد و در صورتی که واجد شرایط مقرره برای ثبت اختراع باشد می تواند در این نظام مورد حمایت قرار گیرد. با توجه به تفکیک فوق است که مرز بین طرح های تزئینی و طرح های عملکردی و فنی جدا می شود؛ زیرا در طرح های کاربردی از نوآوری هایی فنی حمایت می شود لیکن در طرح های تزیینی و صنعتی طراح به دنبال تغییر در ظاهر و بیرون کالا و در نتیجه حمایت از ظاهر کالا است. برخی برای تفکیک این دو ویژگی طرح معیارهایی را ارائه داده اند ؛ از جمله برخی معتقدند که اگر شکل یک کالا فاقد عنصر چشم نوازی باشد باید آن را محصول عملکرد کالا و داخل در قلمرو استثناء بدانیم. برخی نیز معتقدند که باید به نقش طراح و میزان تاثیر او در شکل گیری یک کالا توجه کنیم، بدین توضیح که اگر نقش طراح معطوف به عواملی باشد که عنصر سازنده طرح نیست باید آن را داخل در قلمرو استثناء بدانیم مثل آنکه طراح تغییر مواد به کار رفته در کالای عادی طرح یا عناصری باشد که بر روی قسمت معنای محصول تاثر می گذارد که هیچ کدام تعیین کننده شکل نهایی محصول نیست. برخی دیگر بهترین معیار و ملاک تمییز این دو حوزه را ملاکی دانسته اند که در ماده 1 قانون طرح های صنعتی ثبت شده انگلیس آمده است. به موجب ماده یاد شده تنها خصوصیاتی از قلمرو حمایت طرح های صنعتی خارج می گردد که " منحصراَ " به واسطه نوع عملکردی که از کالا انتظار می رود ایجاد شده باشد. لذا مفهوم مخالف آن پذیرش ویژگی هایی از طرح است که به جهتی از عملکرد کالا ناشی می شود و به جهت دیگر اراده طرح در پیدایش آن نقش داشته است. به عنوان مثال بسیاری از شرکت های خودروسازی امروزه محصولات خود را به نوعی طراحی می کنند که مقاومت کمتری در مقابل نیروی باد داشته باشد و از این طریق به دنبال برآورده کردن دو هدف هستند از یک سو افزایش سرعت و کاهش سوخت و از سوی دیگر ایجاد ظاهری جذاب و مشتری پسند در محصول تهایی، به عبارت دیگر هم بعد فنی آن مورد توجه است و هم بعد تجاری، شکل نهایی محصول نیز با توجه به عملکرد مورد انتظار ( افزایش سرعت ) و ایجاد ویژگی چشم نوازی طراحی می گردد؛ لذا در این مثال به خاطر اینکه ویژگی های طرح منحصراَ از عملکرد آن ناشی نشده و طراح نیز در شکل گیری آن نقش داشته لذا در قلمرو استثناء قرار نمی گیرد. البته لازم به توضیح است، طرح های کاربردی که دارای نوآوری های فنی کوچک هستند می توانند در قالب سایر مصادیق حقوق مالکیت صنعتی از قبیل اختراعات کوچک و مدل های اشیاء مفید مورد حمایت قرار گیرند. در مجموعه قوانین و مقررات مالکیت صنعتی ایران حمایت از مدل اشیاء مفید پیش بینی نشده است و با توجه به پذیرش سیستم بررسی ماهوی در اختراعات و به منظور تشویق مخترعین که دارای اختراعات کوچک هستند ضرورت دارد که هرچه سریعتر سازوکارهای حمایتی برای اختراعات کوچک در نظر گرفته شود. با توجه به قسمت اخیر بند ( 1 ) ماده 25 موافقتنامه تریپس، اعضاء می توانند مقرر دارند که این حمایت شامل طرح هایی نشود که اساساَ تحت تاثیر ملاحظات فنی یا کارکردی قرار دارند. رویه قضایی بعضاَ در مقام مقایسه دو طرح برای احراز تشابه یا تفاوت به ملاحظات فنی طرح استناد کرده است که این رویکرد صحیح نمی باشد؛ زیرا آنچه در مقایسه دو طرح مهم است جنبه های ظاهری و زیباشناختی آن است نه کارکردهای فنی که اصولاَ باید در قالب سازوکارهای دیگری غیر از طرح صنعتی مورد حمایت و توجه قرار گیرد.
یکی از غذاهای پرطرفدار که از ارزش غذایی بالایی برخوردار است ماکارانی می باشد. ماکارانی (pasta) دارای فرآورده های متنوعی از جمله اسپاگتی، ماکارانی و میشل، نودل و لازانیاست. در هر یکصد گرم از ماکارانی، حدود 10 تا 12 گرم پروتئین ، 74 گرم کربوهیدرات و 1/4 گرم چربی وجود دارد. امروزه انواع ماکارانی های غنی شده با سبوس ، آهن و ویتامین های گروه ب در بازار مصرف وجود دارد که به همراه اضافه شدن گوشت، حبوبات و سویا به آن به راحتی می توان انرژی و ریزمغذی های مورد نیاز برای تمام گروه های سنی به ویژه کودکان را تامین نمود.
انواع شرکت های تجاری
به موجب ماده 20 قانون تجارت شرکت های تجاری بر هفت قسم هستند : 1) شرکت سهامی ؛ 2) شرکت بامسئولیت محدود ؛ 3) شرکت تضامنی ؛ 4) شرکت مختلط غیرسهامی؛ 5) شرکت مختلط سهامی؛ 6) شرکت نسبی ؛ 7) شرکت تعاونی تولید و مصرف.
مرجع ثبت شرکت
ثبت شرکت های ایرانی در تهران در اداره ای به نام " اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی " انجام می شود که یکی از دوایر اداره کل ثبت اسناد و املاک است. به موجب ماده 2 نظامنامه قانون تجارت در خارج از تهران ثبت شرکت ها در اداره ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت به عمل می آید و در نقاطی که اداره یا دایره یا ثبت اسناد وجود نداشته باشد، ثبت شرکت در دفتر اسنادرسمی و اگر دفتر اسناد رسمی هم نباشد، در دفتر دادگاه محل انجام خواهد گرفت- که تقریباَ هرگز اتفاق نمی افتد-.
تقاضای ثبت شرکت و مدارک مورد نیازی که باید ارائه گردد
تقاضای ثبت شرکت ها توسط مدیران آن ها به عمل می آید .تغییرات طول حیات شرکت نیز تا آنجا که طبق قانون نیاز باشد، باید به ثبت برسد. مدارکی که باید توسط مدیران به اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی و در خارج از تهران به مراجع ثبتی دیگر ارائه شود، در نظامنامه قانون تجارت به تفصیل ذکر شده که در مورد شرکت های مختلف متفاوتند و عمدتاَ عبارت اند از : شرکتنامه ، اساسنامه ( اگر باشد ) ، گواهی پرداخت و تسلیم سرمایه ( توسط مدیران ) ، نامه مدیران، و نام شرکای ضامن که سمت مدیر دارند.
تعداد شرکا در تشکیل شرکت
در حقوق ایران برای ایجاد شرکت لازم است حداقل دو شخص در جمع سرمایه شرکت دخالت داشته باشند. بنابراین، در ایران، شرکت تک شریک قابل تشکیل نیست، اما در اینکه برای تشکیل شرکت تجاری حداقل چه تعداد شریک لازم است میان شرکت های پیش بینی شده در قانون تفاوت وجود دارد. شرکت سهامی حسب اینکه از چه نوعی باشد، حداقل تعداد سهام دارانش متفاوت است : اگر شرکت سهامی خاص باشد، تعداد شرکا حداقل باید سه شخص، اعم از حقیقی و حقوقی ( ماده 3 لایحه قانونی ) باشند و هر گاه شرکا بخواهند یک شرکت سهامی عام ایجاد کنند، برای تشکیل و اداره آن لااقل پنج شریک لازم است؛ زیرا اعضای هیئت مدیره شرکت باید لااقل پنج نفر باشند که الزاماَ باید از میان صاحبان سهام انتخاب شوند. ( ماده 107 لایحه قانونی 1347) ؛ اعضای شرکت های تعاونی نباید کمتر از هفت نفر باشند ( ماده 6 قانون بخش تعاونی اقتصاد ج.ا.ا) ؛ سایر شرکت ای پیش بینی شده در ماده 20 قانون تجارت هر یک برای شکل گیری باید لااقل دو شریک داشته باشند.
نام شرکت
شرکت دارای نامی است که به خود او اختصاص دارد. اصولاَ شرکا در انتخاب نام شرکت آزادند معذلک رعایت پاره ای مصالح، خصوصاَ حفظ حقوق اشخاص ثالث برقراری شرایطی برای انتخاب نام را اجتناب ناپذیر می سازد. به موجب دستورالعمل های صادره در تعیین نام شرکت ها : الف- برای تعیین نام می بایست از اسم خاص استفاده گردد.( اسم خاص کلمه ای است که می تواند مستقیماَ نهاد جمله باشد و برای دلالت بر شخص،شییء یا مفهومی به کار می رود). ب- اسامی انتخابی باید دارای معنی در فرهنگ دهخدا باشد. پ- اسامی انتخابی برای نام شرکت باید دارای 3 سیلاب (اسم خاص) باشد. د- اسم انتخابی، لاتین نباشد. ه- واژه هایی که به طرز گمراه کننده ای شبیه نام ثبت شده دیگری باشند، پذیرفته نمی شوند.
اقدامات لازم در ثبت شرکت :
- مراجعه به سامانه اداره ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری و تکمیل اطلاعات خواسته شده شامل : ( اطلاعات مربوط به متقاضی / نام و نوع شخص حقوقی / تعیین پنج نام برای شرکت / مدت و زمان شرکت / موضوع شرکت / آدرس شرکت / میزان سرمایه شرکت / تعیین سمت اشخاص / تعیین سال مالی شرکت ) - ارسال مدارک از طریق اداره پست به اداره ثبت شرکت ها با ارسال مدارک به اداره ی ثبت شرکت ها چنانچه صورتجلسه ی شما دارای نقص باشد، برای شما ابلاغ رفع نقص ارسال می شود و باید رفع نقص نمایید و اگر صورتجلسه ی شما تایید شود در نهایت جهت صدور آگهی به روزنامه ارسال می گردد. در آگهی اطلاعاتی در مورد نام شرکت، نوع فعالیت ، مدت و اطلاعاتی از این دست قید خواهد شد. بعد از چاپ آگهی در روزنامه ، می توانید فعالیت خود را به طور رسمی آغاز نمایید.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
