دنیا به سمت جهانی شدن پیش‏ می‎‎رود تا به یک دهکده جهانی مبدل شود. از این رو دولتها در تلاشند تا قوانین و مقررات خود را به یک شکل تنظیم نمایند. تشکیل NGOها، سازمانهای تجاری، کنوانسیونهای بین المللی و … به منظور یکسان سازی قوانین و مقررات صورت‏ می‎‎گیرد. با این وجود در برخی از موارد تفاوتها همچنان پا برجاست.


دنیا به سمت جهانی شدن پیش‏ می‎‎رود تا به یک دهکده جهانی مبدل شود. از این رو دولتها در تلاشند تا قوانین و مقررات خود را به یک شکل تنظیم نمایند. تشکیل NGOها، سازمانهای تجاری، کنوانسیونهای بین المللی و … به منظور یکسان سازی قوانین و مقررات صورت‏ می‎‎گیرد. با این وجود در برخی از موارد تفاوتها همچنان پا برجاست. ثبت شرکتهای بین المللی یک نمونه از تفاوت میان کشورها‏ می‎‎باشد که در کشورهای مختلف به چند شکل انجام‏ می‎‎شود که عبارتند از:

 
ثبت مستقیم در کشور مورد نظر :

بر طبق این شیوه، زمانی که متقاضی بخواهد شرکت خود را در کشور دیگری به ثبت برساند، باید شخصا یا توسط وکیل قانونی مستقر در کشور مورد نظر، شرکت خود را به ثبت برساند. این روش برای ثبت چندین شرکت مناسب نیست زیرا حضور همزمان در چندین کشور امکانپذیر نیست.

 
ثبت شرکت از طریق نهادهای منطقه ای :

گاهی میان چندین کشور در یک منطقه ژئوپلیتیکی خاص، قرارداد و تفاهمنامه ای منعقد‏ می‎‎شود که بر اساس آن، ثبت شرکت باید مطابق با نظامنامه مشخص شده، صورت بگیرد. برای مثال‏ می‎‎توان از اداره «هماهنگسازی بازارهای داخلی اتحادیه اروپایی» و یا «اتحادیه آ سه آن» نام برد که هدف از آنها ایجاد زمینه همکاری‏ها‎ی اقتصادی و تجاری بین چندین کشور‏ می‎‎باشد و اتباع این کشورها نیز مطابق با قوانین و مقررات تعیین شده‏ می‎‎توانند فعالیت خود را در کشورهای عضو اتحادیه آغاز نمایند.

 
ثبت شرکت بشکل بین المللی :

در کنواسیونهای بین المللی که در برخی از نهادهای جهانی انجام‏ می‎‎شود، شرایط ثبت شرکتها نیز مشخص‏ می‎‎گردد. برای مثال در «وایپو» (مدیریت سازمان جهانی مالکیت فکری)، حقوق مربوط به ثبت شرکتها در برخی از کشورهای عضو تعیین‏ می‎‎شود. در این روش، ثبت با سهولت و هزینه‏ها‎ی کمتری انجام‏ شده و اتباع یک کشور‏ می‎‎توانند بدون محدودیت، در کشورهای عضو کنوانسیون، شرکت خود را به ثبت برسانند.

 
مزایای ثبت جهانی شرکت

        نمایندگی خارجی و امور ثبت آن اخذ‏ می‎‎گردد.

        سرمایه شرکت بدون واریزی بانکی افزایش پیدا‏ می‎‎کند.

        امکان ثبت شرکت‏ها‎ی ایرانی در کنوانسیونهایی که ایران در آنها عضویت دارد.

        رفع اختلافات شرکا توسط تیم متخصص داوران و کارشناسان زبده صورت‏ می‎‎گیرد.

        ثبت تمامی شرکت‏ها‎ی خارجی  در ایران و افتتاح حساب در کشورهای متبوع و دریافت ویزا کارت امکانپذیر‏ می‎‎شود.

        مشارکت داخلی و خارجی، کنسرسیوم و جوینت ونچر به سهولت انجام‏ می‎‎شود.

        نقل و انتقال سهام در شرکت‏ها‎ی سهامی خاص بدون مراجعه به اداره مالیات و پرداخت ۴ درصد صورت‏ می‎‎گیرد.

        ورود و خروج شرکا بدون حضور مستقیم در اداره ثبت شرکتها در شرکت با مسئولیت محدود انجام‏ می‎‎شود.

        امکان ثبت تمامی اسامی و علائم تجاری فارسی و لاتین وجود دارد.

        ثبت و تنظیم تمامی تصمیمات تلفیقی و اختلافی، صورتجلسات، تغییرات، مشاوره تخصصی و رفع ایرادات ماهوی شرکت امکانپذیر‏ می‎‎گردد.

        تعیین صلاحیت و اخذ رتبه شرکت از انجمن صنفی کارفرمایان برای تمامی شرکتهای خدماتی صورت‏ می‎‎گیرد.

        انحلال تمامی شرکت‏ها‎، مشاوره مالیاتی و امور تصفیه بدون هیچ‎گونه محدودیت انجام‏ می‎‎شود.

        معافیت مالیاتی و ثبت شرکت در کلیه مناطق آزاد تجاری و ایجاد دفاتر مجازی به سهولت انجام‏ می‎‎شود.

تفکیک شرکت تجاری از شرکت مدنی به چه نحوی هست ؟ شباهت میان شرکت تجاری و شرکت مدنی از نظر شخصیت حقوقی می‏‏باشد. مطابق با ماده ۵۶ قانون مدنی، در شرکت مدنی شرکا می‏توانند قراردادی تنظیم کنند که در آن طرز اداره اموال شرکت بیان شده باشد که این قرار داد به اساسنامه و شرکتنامه شباهت دارد و در شرکتهای تجاری نیز اداره شرکت پس از تنظیم اساسنامه و شرکتنامه انجام می‏‏شود به این صورت تفکیک شرکت تجاری از شرکت مدنی مشخص گردید


شرکتهایی که توسط متقاضیان تشکیل می‏‏شود، به دو نوع شرکتهای تجاری و مدنی تقسیم می‏‏شوند که در اینجا به شرح هر یک می‏‏پردازیم
 
شرکتهای تجاری

شرکتی است که مطابق با مقررات قانون تجارت و یا به موجب لایحه قانونی ۱۳۴۷ و یا به صورتی غیر از آن تشکیل می‏‏شود، اما مبادرت به عملیات تجارتی می‏‏کند، شرکت تجاری نام دارد. در واقع شرکت تجاری، قراردادی است که به موجب آن، یک یا چند نفر توافق می‏‏کنند سرمایه مستقلی را که از جمع آورده‎ها‏ی آنها تشکیل می‏‏شود، ایجاد نمایند و به موسسه ای که برای انجام مقصود خاصی شکل می‏‏گیرد، اختصاص دهند و در سود و زیان آن سهیم شوند.»

 

شرکتهای تجاری به ۷ نوع شرکتهای سهامی عام و خاص، شرکت تضامنی ، شرکت با مسئولیت محدود ، شرکت تعاونی و شرکت نسبی تقسیم می‏‏شود. از نظر شخصیت حقوقی ، شرکتهای تجاری به دو نوع شرکت سرمایه‎ای و شرکتهای اشخاص تقسیم می‎‎شوند.

 

در شرکتهای اشخاص ، شخصیت شرکاء در مرکز قرار می‎‎گیرد، اعتبار شرکت به اعتبار شرکا بستگی دارد و سرمایه شرکت نقش تعیین کننده تصمیمات و اعتبار شرکت نخواهد بود. در چنین شرکتهایی، مسئولیت شرکاء در مقابل اشخاص ثالث، تضامنی و نامحدود است و اشخاص ثالث برای اخذ طلب خود می‎توانند به هر یک از شرکاء شرکت مراجعه نمایند. از دیگر ویژگی‎ها‎ی شرکتهای اشخاص، سهام بدون رضایت سایر شرکا قابل انتقال نخواهد بود و بدون رضایت سایر شرکاء بعد از فوت به وارث هم قابل انتقال نیست. گاهی نیز در شرکتهای اشخاص خروج یک شریک موجب انحلال شرکت می‎گردد. شرکت تضامنی و نسبی و همچنین شرکتهای مختلط غیر سهامی و با مسئولیت محدود در ردیف شرکتهای اشخاص قرار می‎‎گیرند.

 

این در حالی است که در شرکتهای سرمایه ، فقط سرمایه معیار اصلی سنجش عملکرد می‏‏باشد و شرکا و سرمایه گذاران نقش زیادی در تصمیمات شرکت ندارند، بلکه میزان سرمایه ای که در شرکت گذاشته شده، تعیین کننده تصمیمات شرکت می‎‎باشد. به عبارت روشن‏تر، در چنین شرکتهایی سرمایه در محوریت قرار دارد که از خصوصیات آنها می‎‎توان به قابلیت انتقال سهام و انتقال اوراق ورثه بعد از فوت شرکا اشاره کرد.

تعریف شرکت مدنی

شرکتهای مدنی به دو معنای عام و خاص معنا می‎‎شود. شرکت مدنی معنای عام، عبارت از عقدی است که در آن شرکا، سرمایه یا کار خود را برای رسیدن به سودی خاص جمع می‎کنند که مطابق با ماده ۵۷۱ قانون مدنی، علاوه بر عقد شرکت، عقد مضاربه، عقد مزارعه و عقد مساقات هم از مصادیق شرکت به شمار میرود.. شرکت مدنی در معنای خاص، یکی از عقود معینی است که همراه با اشاعه در حق مالکیت شکل می گیرد که در اینجا منظور همان نوع دوم است.

بر اساس ماده ۵۷۱ قانون مدنی، شرکت حالتی است که در آن چند نفر به طور مشاع، مالک مال واحدی هستند؛ یعنی هر یک در جزء جزء مال شرکت، حق مالکیت دارند. در این تعریف به اسباب مالکیت مشاع اشاره نشده که ممکن است یا ناشی از اراده شرکا باشد یا به صورت قهری تحقق یابد. همچنین مطابق با همین ماده، اجتماع حقوق مالکین متعدد در شی واحد به نحو اشاعه، شرکت نامیده می‎‎شود که ممکن است اختیاری یا قهری باشد.

در حالی که ماده ۵۷۳ قانون مدنی، مقرر می‎‎دارد که شرکت اختیاری حاصل اراده طرفین است چرا که یا در نتیجه عقدی از عقود حاصل می‎شود یا در نتیجۀ عمل شرکا، از قبیل مزج اختیاری یا قبول مالی مشاعا در ازای عمل چند نفر و نحو اینها می‎باشد. اما بر طبق ماده ۵۷۴ همین قانون، شرکت مدنی قهری مبتنی بر توافق شرکا استوار نیست، بلکه در نتیجه  اجتماع حقوق مالکان، به سبب امتزاج یا ارث شکل می‎‎گیرد.

 
مقایسه میان شرکتهای تجاری و مدنی

شباهت میان شرکت تجاری و شرکت مدنی از نظر شخصیت حقوقی می‏‏باشد. مطابق با ماده ۵۶ قانون مدنی، در شرکت مدنی شرکا می‏توانند قراردادی تنظیم کنند که در آن طرز اداره اموال شرکت بیان شده باشد که این قرار داد به اساسنامه و شرکتنامه شباهت دارد و در شرکتهای تجاری نیز اداره شرکت پس از تنظیم اساسنامه و شرکتنامه انجام می‏‏شود.

هدف شرکا در شرکت تجاری، کسب سود و تقسیم آن میان شرکا می‏‏باشد. از اینرو، تشکیلاتی که برای هدف‎ها‏ی اخلاقی و اجتماعی و … تاسیس و به اصطلاح «انجمن» نامیده می‏‏شوند، شرکت تجاری محسوب نمی‎شود. در شرکتهای مدنی کسب سود هدف اعضا نیست.

در شرکت مدنی، ارتباط شخصیتی شرکا با مال مشاع از بین نمی رود اما در شرکت تجاری شخصیت جمعی از شرکا که از آن به «شخصیت حقوقی» یاد می‏‏شود، مالک مال هستند.

در شرکت مدنی ، اموال شرکا به خودشان تعلق دارد و سود و زیان ناشی از اداره شرکت میان آنها تقسیم می‏‏شود اما شرکت تجاری خود دارای شخصیت حقوقی است و مال مشاع، به شرکت تعلق دارد